| وي مرتبه‌ي نو ز بنان تو قلم را | | اي قاعده‌ي تازه ز دست تو کرم را |
| گر کار گذاريست قلم را و کرم را | | از سحر بنان تو وز اعجاز کف تست |
| افلاک عنان باز کشيدند قدم را | | تقديم تو جاييست که از پس روي آن |
| يارب چه کمالي تو عرب را و عجم را | | دين عرب و ملک عجم از تو تمامست |
| گر عرض دهد عارض جاه تو حشم را | | اجرام فلک يک به يک اندر قلم آرند |
| گر در سر منقار کشد جذر اصم را | | بر جاي عطارد بنشاند قلم تو |
| از بويه‌ي او خواب خوش آهوي حرم را | | اي در حرم جاه تو امني که نيايد |
| همراه دوم گشت حدوث تو قدم را | | آن صدر جهاني تو که در شارع تعظيم |
| نشگفت که در خانه نشانند عدم را | | از بهر وجود تو که سرمايه‌ي اشياست |
| چون ناف بريدند شفا را و الم را | | با دايه‌ي عفو و سخطت خوي گرفتند |
| اسباب تب لرزه ندادند قسم را | | تا خاک کف پاي ترا نقش نبستند |
| غمخوارتر از گرگ شبان نيست غنم را | | انصاف بده تا در انصاف تو بازست |
| تيزي نتواند که دهد خار ستم را | | سوهان فلک تا گل عدل تو شکفتست |
| افزون نکند سعي شمر ساحت يم را | | برتر نکشد قدر ترا دست وزارت |
| روز است و درو شک نبود هيچ حکم را | | گر شاه‌نشان خواجه بود خواجگي اينست |
| از خاتم خضرا چه شرف خنصر جم را | | از حاصل گيتي چو تويي را چه تمتع |
| آوازه‌ي اعزاز قوي بود نعم را | | زين پيش به اندازه‌ي هر طايفه مردم |
| بيچاره نعم چون تو شدي مايه کرم را | | امروز در ايام تو آن صيت ندارد |
| آماده‌تر از ابر بود زادن نم را | | دودي که سر از مطبخ جود تو برآرد |
| جز جغد زيارت نکند باغ ارم را | | آنجا که درآيد به نوا بلبل بزمت |
| چون باد خورد شير علم شير اجم را | | روزي که دوان بر اثر آتش شمشير |
| گر باس تو ياري ندهد کوس و علم را | | در نعره خناق آرد و در جلوه تشنج |
| آنجا که عدو جلوه دهد بخت دژم را | | يک ناله که کلک تو کند در مدد ملک |
| از شست کمان ناله دهد پشت به خم را | | با فايده‌تر زانکه همه سال و همه روز |
| پيمودن آن پايه مقاييس همم را | | در همت تو کس نرسد زانکه محالست |
| تا مي‌چکند بازوي بي‌دست علم را | | خصم ار به کمال تو تبشه نکند به |
| گر نيل کشد دشمن بدبخت ورم را | | بختت نه هماييست که ره گم کند اقبال |
| صفريست که بيشي ندهد هيچ رقم را | | بدخواه تو در سکنه‌ي اين تخته‌ي خاکي |
| ور هست چنان نيست که اصناف امم را | | حساد ترا در بدن از خوف تو خون نيست |
| شريان عدوي تو و شريان بقم را | | سبابه‌ي بقراط قضا يک حرکت يافت |
| در هيچ عمل منصب او بيش سه دم را | | جمره است مگر خصم تو زيرا که نپايد |
| پرداخته و پر نکند پشت و شکم را | | تا خاک ز آمد شد هر کاين و فاسد |
| کاندر شکم چرخ تويي شادي و غم را | | بر پشت زمين باد قرارت به سعادت |
| بهرام فلک نظم حواشي و خدم را | | در بارگهت شيوه‌ي حجاب گرفته |
| ناهيد فلک شعبده‌ي مثلث و بم را | | در بزمگهت چهره به عيوق نموده |
| تا سجده برد هيچ شمن هيچ صنم را | | خاک درت از سجده‌ي احرار مجدر |
| کامروز نشاطي است فره فضل و کرم را | | اين شعر بر آن وزن و قوافي و رديفست |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}